JERICHO

Wie kent niet het bijbelse verhaal van de bazuinen die met hun luide geschal de vestingmuren van Jericho ongeveer 1300 v. C. deden instorten? Jericho, ongeveer 30 km ten noordoosten van Jeruzalem, is sinds de zomer van 1994 de 'hoofdstad' van de toekomstige Palestijnse staat. Talrijke zoetwaterbronnen zorgen voor een buitengewoon winstgevende verbouw van bananen, dadels en sinaasappels op de velden rond de stad. Schaduwrijke straten en Arabische cafés nodigen uit tot een verkwikkende bezinning. Uit de opgravingen blijkt dat Jericho in haar tienduizendjarige geschiedenis twintigmaal verwoest en weer opgebouwd werd. Jericho ligt in het Jordaandal. Het Jordaandal is een gedeelte van de grote slenk in de aardkorst, welke begint in het noorden bij het Hermongebergte, zich uitstrekt naar het zuiden tot de golf van Akaba (Eilat) en vervolgens verder gaat door Kenia, Tanzania naar Mozambique. Het laagste gedeelte hiervan is de omgeving van de Dode Zee, tevens de laagste plaats op aarde, nl. 387 meter onder de zeespiegel. Over een afstand van slechts 40km vanaf de heuvels van Jeruzalem, daalt men 1200 meter af naar de Jordaanvallei. De reis kan verschijnselen geven als tijdelijke doofheid, oorsuizen e.d. door het enorme verschil in luchtdruk. De Jordaanvallei is praktisch een tropisch gebied. Jericho met zijn vele tuinen ziet er uit als een groen tapijt temidden van de bruine, zongeblakerde woestijn van de Jordaanvlakte. Reeds in de grijze oudheid was Jericho bekend om zijn vruchtbare grond, zijn waterbronnen, zijn sinaasappels, bananen en dadels. In oeroude tijden werd Jericho 'de palmstad' genoemd. In de winter heeft Jericho een heerlijk klimaat, en in de lente is de lucht vol van de welriekende geur van ontelbare bloemen, maar in de zomer is het er erg heet en droog. Jericho is door zijn vruchtbare bodem een bakermat van beschaving geweest die reeds terug gaat tot vele duizenden jaren vóór Chr. Het is volgens de onderzoekers de oudste stad ter wereld die tot nu toe ontdekt is. Dr. Sellin, een Oostenrijker, was in 1908 de eerste die met opgravingen begon op de plaats van het oude Jericho, later gevolgd door Dr. Garstang van de Britse school voor Archeologie in de jaren 1926-1936 en door miss Kathleen Kenyon in 1952-1956. Het eindresultaat was de ontdekking van de oudste aardlagen met restanten van een menselijke beschaving. Voorwerpen, die gevonden waren werden onderzocht en hun ouderdom werd zo mogelijk vastgesteld. Ruïnes van steden die in het lange tijdsverloop elkaar opvolgden, vormden de kunstmatige heuvel, ongeveer 25 meter hoog met een oppervlakte van 10 aren. Op de rotsbodem hier ontdekte men een zeer interessante Neolithische toren gebouwd van stenen en modder met een van beneden naar boven opengewerkt centrum, waarin zich 22 goed gebouwde en bewaard gebleven treden bevonden. Ondanks zijn veel oudere geschiedenis wordt Jericho pas bekend in de geschreven geschiedenis in de 13de eeuw voor Christus met de aankomst van de Israëlieten bij het beloofde land. Jericho was de eerste stad ingenomen door de stammen van Israël, nadat zij door de Jordaan waren getrokken (Jozua 6). Nadat hij de stad Jericho in brand had gestoken en had verwoest, vervloekte Jozua de man, die haar ooit weer zou herbouwen. "En ter zelver tijd bezwoer hen Jozua, zeggende: "Vervloekt zij die man voor het aangezicht des Heeren, die zich opmake en deze stad Jericho bouwen zal; dat hij ze grondveste op zijn eerstgeboren zoon, en haar poorten stelle op zijn jongste zoon!" (Jozua 6:26). Een paar geslachten later werd Jericho herbouwd door Chiël. Zijn oudste en jongste zoon moest dit inderdaad met de dood bekopen. (1 Koningen 16:34). De profeet Elisa heeft op verzoek van de inwoners het zoute water van één der bronnen veranderd in zoet water door er een schaal zout in te werpen (2 Kon. 2:19-22). Deze beek, de levensbron van de groene oase van Jericho, draagt sindsdien de naam van de profeet: "De fontein van Elisa". De Heer Jezus heeft verschillende keren in Jericho gelogeerd, vooral als Hij voor de Paasviering vanuit Galilea door het Jordaandal naar Jeruzalem trok. Het is vrijwel zeker dat de Heer Jezus in Jericho de volgende woorden tot Zijn discipelen sprak: "Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en de Zoon des mensen zal aan de hogepriesters en Schriftgeleerden overgeleverd worden, en zij zullen Hem ter dood veroordelen; en zij zullen Hem aan de heidenen overleveren, om Hem te bespotten en te geselen, en te kruisigen; en ten derden dage zal Hij weder opstaan." (Matth. 20: 18-19). In Jericho genas Jezus de blinde Bartimeüs (Matth. 20:29-34; Mark. 10:46-52; Lukas 18:35-43) en nam hij Zijn intrek bij de tollenaar Zacheüs (Lukas 19:1 -10).

DE BERG DER VERZOEKING

De verzoeking van Jezus volgt in de Bijbel onmiddellijk op Zijn doop in de Jordaan. "En Jezus, vol van de Heilige Geest, keerde terug van de Jordaan, en werd door de Geest geleid in de woestijn." (Lukas 4:1-13, Markus 1:12-13). Noch uit de Evangeliën, noch uit enige andere bron kunnen wij afleiden waar precies de plaats geweest is, waar Jezus zijn 40-dagen durende vasten heeft ondergaan en waar hij aan de verzoeking door de Satan werd blootgesteld. Latere overlevering wijst de berg Quarantana aan als de plaats waar de eerste en de derde verzoeking hebben plaats gevonden. De top van deze berg, die zich verheft achter Jericho, geeft een prachtig uitzicht over het Jordaandal en de Dode Zee. Men gelooft dat hier Christus Zijn laatste verzoeking ondergaan heeft, toen de duivel Jezus alle koninkrijken van de wereld liet zien. Tegen de oostelijke helling werd in de 6de eeuw een kerk gebouwd boven de grot waar Jezus vertoefd zou hebben. De kerk werd in de 13e eeuw verlaten en pas in 1874 vestigden er zich de Grieks-orthodoxe monniken, die er een klooster bouwden.

WADI QUELT (ST-GEORGKLOOSTER)

Halverwege de weg naar Jericho kunt u zich aan de hoofdweg bij de toegang naar de wadi laten afzetten om op een goed bewegwijzerd pad door een wilde, gespleten rotskloof te wandelen. Hier en daar ziet u de indrukwekkende overblijfselen van een aquaduct uit de tijd van Herodes. Na ongeveer vier uur arriveert u bij het in de 5de eeuw gestichte St.-Georgsklooster, dat tegenwoordig door Grieks-orthodoxe monniken wordt bewoond en onderhouden. Het klooster is als een verzameling zwaluwnestjes in een steile rotswand gebouwd - een indrukwekkend beeld van de afzondering van een klooster. Van het klooster loopt er rechtstreeks een weg naar Jericho.